تبعید از منظر دو تبعیدی/ مجازاتی بی اثرشده

پس از رونمایی از فهرست تبعیدگاه های ایران در هفته گذشته، محمد توسلی و احمد زیدآبادی دو تبعیدی پیش و پس از انقلاب تاثیرات تبعید را به عنوان مجازات شرح داده اند.

- «دور کردن، بیرون کردن کسی از وطنش، اخراج از بلد یا نفی بلد» معنا و ریشه واژه تبعید است.

عملی که نه امروز و دیروز، بلکه از دیرباز به عنوان یک مجازات ازسوی مراجع قضایی در نظر گرفته می‌شد و مرتکب جرم باید به اقامتی اجباری تن می‌داد.

به گزارش عصر ایران به نقل از اعتماد این مجازات اگرچه برای جرایم متنوعی از زنا تا محاربه درنظر گرفته می‌شود اما همواره و اغلب مجازاتی سیاسی شناخته می‌شده است.

مجازاتی که از دهه‌ها پیش تاکنون گریبان‌ چهره‌های مشهوری را گرفته است.

از امیرکبیر در تبعید به کاشان و سپس قتل، سیدحسن مدرس در تبعید به خواف و در ادامه به کاشمر و سپس قتل تا رضاشاه که به اجبار به جزیره موریس و پس از آن به ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی فرستاده شد و محمد مصدق که یک‌بار رضاشاه او را به خراسان تبعید کرد و بار دیگر محمدرضا او را در احمدآباد به کنج عزلت نشاند.

از مبارزان انقلابی چون مهدی بازرگان که 5 سالی را در برازجان دور از موطن بود تا آیت‌الله خامنه‌ای که به جنوب، آیت‌الله طالقانی به بافت، آیت‌الله منتظری که در چهارمین تبعید به خلخال رسید و در