«حاج فیروز آقا» و راز ماندگاری «مکتب مرثیه تبریز» / قطره ای بودم، به این دریا پناه آورده ام

با درگذشت «مرحوم حاج فیروز زیرک کار»، آخرین بازمانده «مکتب مرثیه تبریز» از میان مان رفت و سینه ای از معارف ارادت ورزی به آستان قدسی اهل بیت علیهم السلام را با خود به سرای جاوید برد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از تبریز، مرحوم حاج فیروز زیرک کار سال 1315 در محله دوه چی تبریز چشم به جهان گشود.

او تا نوجوانی در یک خانه قدیمی در محله دیک باشی تبریز،  سَرِ دار قالی کار می کرد و سرگرم معاش روزانه خانواده بود.

تا سیزده چهارده سالگی، مجالی برای درس خواندن نیافت و حتی از سواد خواندن و نوشتن هم بی بهره بود.

   به شوق نوحه خوانی؛  از دار قالی تا مدرسه شبانه در عاشورای یکی از همین سال ها، دسته ای از محله می گذرَد.

نوجوانی هم سن وسال فیروز، تکه کاغذی به دست گرفته و نوحه می خوانَد.

کوی و برزن، های های به گریه می افتد.

فیروز 13 ساله، بی اختیار دست از دار قالی می کِشد و دل به شعر جانسوز آن نوجوان می بازد.

از سویی رشک کودکانه و از دیگر سو، شوق نوحه خوانی در جانش زبانه می کشد: خوش به حالش، چه خوب می خواند! چه می شد من هم می توانستم مثل او نوحه بخوانم! (1) آن شب تا صبح، پنهانی اشک می ریزد و با حسرتِ درس و مشق، به خواب می رود.

صبح فردا با اراده ای که حسرت دیروز در جانش دمیده، راهی مدرسه ناجیان می شود.