تأملی بر واقعه غدیر در ادبیات فارسی

مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) گفت: موضوعات آیینی مانند واقعه غدیر سابقه تاریخی گسترده دارند، در شعر فارسی شاید «کسایی» پرچمدار شعر آیینی را بتوان نخستین کسی دانست که به مضامینی چون غدیر در شعر روی آورده است، - برین زادم و هم برین بگذرم/ چنان دان که خاک پی حیدرم.

قاسم زاده یادآور شد: پس از فردوسی شاعری به نام ربیع که شصت هفتاد سال پس از شاهنامه به تقلید از آن، منظومه ای با نام علی نامه را سرود، به موضوع ولایت و غدیر اشاره کرده و اساساً منظومه خود را بر محور ستایش از آن حضرت بنا کرده است.

وی بیان کرد: جدای از اشعار شاعرانی چون منوچهری دامغانی و مسعود سعد سلمان و چند تن دیگر در حوزه شعر خراسانی شاید هیچ شاعر دیگری مانند ناصرخسرو نمی توان یافت که آشکارا و با بسامد به واقعه غدیر پرداخته باشد؛ ابیات زیر نمونه ای از آن اشعار است: بنگر که خلق را به که داد و چگونه گفت/ روزی که خطبه کرد نبی بر سر غدیر دست علی گرفت و بدو داد جای خویش/ گر دوست او گرفت جز از دست او مگیر دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) عنوان کرد: از دیگر سو، اهمیت امام علی (ع) در تصوف برکسی پوشیده نیست، جز یک فرقه تقریباً تمام فرق شیعی یا سنی متصوفه با واسطه حضرت علی (ع) را شیخ و مراد خود می دانند و این موضوع آشکارا در اغلب آثار منظوم