چرا سنت وقف در ایران رنگ باخته است؟

در ایران با دولتی کردن وقف، عدم شفافیت، نداشتن ابتکار در تنوع بخشی به کارکرد آن به عنوان تامین کننده منابع بخش عمومی، به خصوص در دانشگاه ها، - مراکز علمی و فرهنگی، سنت شایسته وقف در نهان خانه فراموشی، کدورت و ناکارآمدی گرفتار شده است، و این خود از مصادیق کاهش سرمایه اجتماعی در این حوزه است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازجماران؛ محمدحسین شریف زادگان، وزیر رفاه دولت اصلاحات، در کانال تلگرامی خود نوشت: خبر وقف نمودن عرصه های طبیعی بخشی از مهم ترین اقلیم سرزمین ایران، کوه دماوند به عنوان وقف، واکنش اجتماعی منفی در افکار عمومی ایران ایجاد کرد.

این واکنش دو سویه بود ، هم تعجب و اعتراض از واگذار نمودن منابع طبیعی و اموال عمومی و هم بدبینی به امر وقف که وسیله ای شده است برای دست اندازی به اموال متعلق به عموم و سرزمین ایران.

امروزه عرصه های طبیعی، محیط زیست و اکولوژی طبیعی، بستر، زمینه ها و شالوده های اصلی همه نوع فعالیت در سرزمین اعم از صنعت ،کشاورزی ، خدمات و حتی حیات شهری و منطقه ای است.

همچنین پایداری در بسترمحیط طبیعی پدیدهای است که همه فعالیت های اقتصادی و اجتماعی در زیر چتر آن مجاز میگردد.

پایداری به آن معنی است که به اندازه ای می توانیم از منابع طبیعی شامل عرصه های جنگل و مرتع، خاک و منابع آب های تجدید شونده و نهایتاً اکولوژی محیطی در امر �