اینجا تاتر شهر ماست، رهایش نکنید!

می گویند هر چیزی آدابی دارد و رسومی اما انگار بعضی از آداب، در گذر سالیان رنگ می بازد.

نمونه اش همین آداب تئاتر دیدن.

- اشتباه نکنید.

در این نوشتار منظورمان پیش بینی ها و نگرانی هایی نیست که این روزها درباره آینده نامعلوم تئاتر در دوران کرونا وجود دارد.

مقصود ما آداب و رسومی است که سال هاست گرد فراموشی بر آن نشسته.

اما آنچه ما را به یادآوری این آداب مجاب کرده است، اتفاقاتی است که این روزها بیش از گذشته در محیط پیرامونی مجموعه تئاتر شهر دیده می شود.

سال هاست هنرمندان و تماشاگرانِ، زیباترین بنای چهارراه ولیعصر می دانند باید از میان خیل دستفروشان و مواد فروشان بگذرند تا به دل تئاتر شهر راه یابند.

اما آدمیزاد به هیچ چیز ناخوشایندی که برخلاف سلامت انسانی باشد، عادت نمی کند.

به همین دلیل هر از چندی صدای اعتراض یکی از خانواده تئاتر درباره وضعیت بی سر و سامان اطراف تئاتر شهر بلند می شود.

سال ها پیش آتیلا پسیانی از آداب تئاتر دیدن صحبت کرد.

او گفت: هر زمان که قرار است به تماشای تئاتر بیایم، از صبح هیجان دارم و مدام به این فکر می کنم که قرار است با چه چیزی روی صحنه رو به رو شوم.

ولی چه افسوس که قیل و قال دستفروشان و زمزمه های مواد فروشان در فضای بیرونی تئاتر شهر، فرصتی برای اجرای این آداب فراهم نمی آورد.