بحرانی به نام «سال آخر ریاست جمهوری»

در کره‌جنوبی یک مثل معروف میان رییس‌جمهورها دست به دست می‌شود با این مضمون که «سال آخر ریاست‌جمهوری هر لحظه یک بحران جدید رخ می‌دهد و هر روز باید در آرزوی پایان دوره بود».

در ایران نیز تقریبا به شکلی دیگر هر رییس‌جمهور سال آخر از چهار سال دوم ریاست‌جمهوری خود را با انتظار پایان دوره و رهایی از فشارها می‌گذراند.

موج گسترده انتقادهای فعالان سیاسی و استیضاح‌های پشت‌‌سرهم وزرا و طرح‌های مختلف سؤال یا حتی استیضاح رییس‌جمهور هر روز در رسانه‌های مختلف خودنمایی می‌کنند؛ اصولگرا و اصلاح‌طلب هم ندارد.

رییس‌جمهور محکوم است سال آخر را با همه بحران‌های معمول اداره کشور، در تب‌و‌تاب رهایی از فشارها و حمله‌های سیاسیون جناح مقابل سپری کند.

تاریخ همچنان در حال تکرار است و بعد از خاتمی و احمدی‌نژاد، حال ِروحانی نیز در سال آخر ریاست ‌جمهوری‌اش چندان تعریفی ندارد و مجلس به سمت استیضاح او در حال حرکت است؛ هرچند چنین اتفاقی بعید است رخ دهد، اما مسئله سروصدایی است که بهارستانی‌ها به راه انداخته‌اند.

یکی می‌خواهد استیضاح کلید بخورد و دیگری می‌گوید روحانی کمر همت را بسته که اقتصاد ایران را ویران کند.