اشک «چمران» برای «فوزیه» از یادم نخواهد رفت

16ساعت از زخمی شدنش می گذشت.

همه برایش گریه می کردند و قلب همه را خون کرده بود.

جز گریه هیچ کاری از دست هیچ کسی برنمی آمد، اما اشکی که در آن جمع بر چهره چمران دیدم هرگز از یادم نخواهد رفت.

- به گزارش خبرگزاری مهر ، عزت قیصری به عنوان بهیار و پرستار در کنار شهید دکتر مصطفی چمران در عملیات شکست حصر پاوه حضورداشته و از نزدیک شاهد این عملیات غرورآفرین بوده است.

خاطرات وی توسط علی کلوندی در کتابی با عنوان دادا نوشته شده و توسط نشر فاتحان منتشرشده است.

در این مطلب برشی از خاطرات عزت قیصری از پاوه، به مناسبت 31 خرداد، سالگرد شهادت دکتر مصطفی چمران آورده شده است: فوزیه شیردل بهیاری بود که در بیمارستان قدس پاوه خدمت می کرد.

توی درگیری، گلوله ای آتشین و گداخته، بی رحمانه پهلویش را شکافت و نقش زمینش کرد.

در خانه ی پاسداران بودیم.

با عجله به طرف فوزیه دویدم.

به بالینش که رسیدم غرق در خون شده بود و روپوش سفیدش را گلگون کرده بود.

این قدر از بدنش خون رفته بود که صورتش مثل لباسش سفید و بی رنگ بود.

با دیدن این صحنه که سوزناک ترین لحظات عمرم بود، درحالی که قلبم می جوشید، خم شدم و لحظه ای سرم را روی سینه اش گذاشتم و او را به آغوش کشیدم.

خون تازه ای از پهلویش جاری بود و سروصورتم خونی شد.