شرمنده امام صادق(ع) هستیم!

پایگاه خبری جماران، امام صادق(ع) به عنوان یک رهبر بزرگ فکری برای ماشیعیان، درجهانِ ادیان و فرهنگ ها مشهور است.

امامتاسفانه از دین، آیین و فرهنگ او جامانده ایم و چه بسا بشود اعتراف کرد که به جز فقه درگستره وسیع علوم و افکار، آیین و فرهنگ حضرت صادق(ع) مهجور است.

فرازی از آیین امام صادق(ع): 1) امام صادق(ع) برای پیشبرد آرمان ها و اهداف بزرگ فکریش از شیوه هایی که به خشونت ورزی و اتهام زنی ختم می شود، کاملا دوری می جست.

و بجای خشونت و استبداد سیاسی و فرهنگی، ازتعامل و همکاری با فِرَق استفاده می کرد و برای تنوعات فکری آغوش بازی داشت.

در میان شاگردان نه صد نفری تا چهار هزار نفری اش؛ با افراد مختلف و گرایش های فکری و دینی دگراندیش مواجه بود و پذیرای آنان بود، به شکلی که در محافل علمی حضرت(ع) افراد بدون توهین و اتهام با هم به گفت و شنود علمی و منطقی می پرداختند.

2) پرهیز از فرقه گرایی و جناح بندی، سیره مستحکم امام صادق(ع) است.

او نه تنها شاگردانی با تنوع افکار و سلایق اعتقادی متفاوت داشت، بلکه نوعِ برخورد امام(ع) با امثال ابوحنیفه نشان از دوری از هرگونه فرقه گرایی داشت.

3) برنامه دیگر امام صادق(ع) مبارزه جدی با غلو و افراطی گری است.