روایتی جانکاه از آخرین دیدار!

من و سیدمحمد هم از طبقه دوم، شاهد این صحنه ها بودیم، خیلی برایم عجیب و همچنین تلخ بود، تو ذهنم هزار فکر و خیال می آ مد.

«نکنه این آخرین عکس ها باشه، - خبرگزاری فارس، مازندران ـ حماسه و مقاومتخاطرات شهدا و رزمندگان همواره درس های آموزنده ای است که هرچند ساده، اما نقشه راهی سرنوشت ساز است برای تجلی انسانیت، گاهی خاطرات احساسی و عاشقانه اند و گاهی نیز پندآموز.

در ادامه خاطراتی از این دست، تقدیم مخاطبان می شود.

* سیزده به در آخرین نوروزی که با هم  بودیم، سال 95 بود، آقا رضا به من گفت: قصد دارم روز سیزده به در امسال سر کارم باشم، به عنوان شیفت کاریم، این طوری بهتره، هیچکسی از من انتظار ندارد که بیرون بروم یا اینکه از من دلگیر بشوند .

12 فروردین هم بنا به دلایلی محل کارش بود و روز سیزده به در هم کاملاً شیفت بود، یعنی دو شب پشت هم محل کارش بود، صبح آمد خانه، صبح شنبه .

.

14 فروردین 1395 معمولاً شنبه ها می رفتند فوتبال، غروب رفت و بعد 2-3 ساعت برگشت.

ساعت 10 شب بود که برایش تماس گرفتند از محل کار، به آقا رضا گفتن: وسایل مأموریت را کاملاً جمع کن و تا ساعت دو شب محل کار باش! هر دو تامون جا خوردیم، آقا رضا پرسید: چی شده، مأموریته؟! گفتن: شاید.