به نامِ لیقوان، به کامِ ایران/ به رنگ پنیر؛ به طعم خاطره ها

دارایی های ارزشمند یک ملت، فقط محدود به بناها و اشیای تاریخی نیست.

دارایی های یک ملت، فرهنگ و آداب و رسوم مردمانی است که نسل های پی در پی، حافظ و ناقل آن بوده اند.

- خبرگزاری فارس- فرینوش اکبرزاده: طلوع خورشید، سفره قلمکار، چای کمر باریک، نبات زعفرانی، مغز گردو، نان سنگک داغ و پنیر لیقوان! این تصویر شاید خاطره انگیزترین تصویر صبحانه سنتی ایرانی باشد.

صبحدم خانه بسیاری از ایرانیان و حتی مردمان کشورهای مختلف، این چنین شروع و عصرانه بسیاری دیگر هم این گونه به در می شود.

اصلا انگار برای خیلی از ما صبح بدون این تصویر تصور کردنی نیست.

تصویری با عطر پنیر تازه در آمده از شورآب خاص خودش، سالم و بدون موادی که رنگ و لعاب دارند و از خاصیت تهی هستند.

پنیری که این روزها نامش دهان به دهان می چرخد؛ بزرگترها را یاد روزهای دور می اندازد و کوچکترها را وسوسه می کند تا طعم ترد و تازه اش را بچشند.

پنیری که از روستایی به زیبایی افسانه ها تا میز صبحانه خانه ما، راهی طولانی را طی کرده؛ پنیری که پیام آور روزهای پرنشاط مردمان تلاشگر این روستا در دامنه های سرسبز سهند و صدای شادمان هزاران گوسفند سالم و قبراق است؛ پنیری به نام لیقوان!   تا خانه  پنیر! حیف که این روزها کرونا امان گردشگری را بریده وگرنه می شد دست ملتی را گرفت و تا روستایی به زیبایی خاطره ها