توصیف شاعر اصفهانی از شعرآیینی/ مگر می شود خانه ای بر سر بی پناهی خراب شود و بی تفاوت بود؟

اگر الفاظ و تعابیری را در غزل فنی به کار می بریم، نمی توانیم در شعر مذهبی و هیأت نیز از آن ها استفاده کنیم و اگر این مرزها را بشناسیم و رعایت کنیم، - به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از اصفهان، دومین نشست شعرنیوش که تلاشی از سوی مرکز آفرینش های ادبی اصفهان برای گپ و گفتی مجازی با شاعران اصفهانی است، میزبان محسن ناصحی شاعر آیینی بود؛ این شاعر اصفهانی ابتدا از علاقه اش به شخصیت بنیان گذار انقلاب اسلامی گفت و به مناسبت رحلت امام خمینی (ره) غزل غرور ایل خود را تقدیم بینندگان کرد.

وی درباره خلق اثر در حوزه شعر آیینی بر مبنای اصول ارزشی و مذهبی گفت: در سال 57 یعنی سال انقلاب و در خانواده ای کاملاً مذهبی با پدری روحانی متولد شدم که تمام مبناهای فکری آن حول مذهب بود.

در دهه 60 نیز با جنگ تحمیلی روبه رو بودیم و بچه های نسل ما در این فضا با سرودهای انقلابی و دفاع مقدس بزرگ شدند.

زمانی که وارد دهه 70 شدیم پس از یک اتفاق کوچک در زندگی ام متوجه شدم که می توانم بنویسم و شعر بگویم؛ یعنی دقیقاً در دهه ای که جوانان شور و انقلابی در نوشتن پدید آورده بودند.

ناصحی به پیوستن به یک انجمن ادبی با توجه به زمینه ایدئولوژیک خود اشاره کرد و افزود: در آن زمان جوانان اصفهانی زیادی، شعر می سرودند.