«رشد اجتماعی» در پرتو «آزادی انتخاب»

امام به مبارزه و به ثمر رسیدن آن بدون حضور مردم نمی اندیشید؛ به خوبی دریافته بود که بدون حضور همگانی اقشار مختلف ملت همراه با وحدت کلمه، نمی توان بر رژیم تا دندان مسلح پهلوی پیروز شد.

- پایگاه خبری جماران: یکی از ویژگی های ممتاز انقلاب اسلامی ایران و حکومت برآمده از آن، مردمی بودن آن است.

امام خمینی رهبر فقید انقلاب اسلامی که از سال 1341 وارد مبارزه با رژیم استبدادی و وابسته پهلوی شد، حضور مردم در صحنه را شرط تداوم و پیروزی انقلاب می دانست.

او به رغم اصرار برخی از احزاب، گروه ها و شخصیت های مبارز مبنی بر مبارزه مسلحانه، بر حضور توده های مردم در میدان مبارزه تأکید داشت.

معتقد بود بدون حضور مردم، مقاومت منفی و نافرمانی مدنی آنان در برابر رژیم، تداوم انقلاب و پیروزی ممکن نیست.

از این رو، آگاه کردن مردم و بیداری عمومی، و همگانی کردن مبارزه، سیاست اصولی ایشان در دوران نهضت بود.

همواره بر این راهبرد پافشاری کرده و از دو قشر روحانی و دانشگاهی که می توانند در این مسیر مؤثر باشند، برای دستیابی به این هدف استفاده می کرد.

علما و روحانیان را به استفاده از فرصت ها مانند ایام محرم و صفر، و مجالس دینی ماه رمضان برای بیدارکردن عموم مردم، و اساتید دانشگاه را به آگاه کردن جوانان دانشجو تشویق می نمود.