مردی که ایران را به وین برده بود

«سال 1351 بود.

رفتیم به استودیویی در چهارراه امیراکرم.

از آن 3 قطعه یکی را هومان داریوش، برادر هژیر داریوش - که چند سال پیش در لندن از دنیا رفت - خوانده بود که گفتم اصلا قطعه خوبی نیست.

- سال 1351 بود.

رفتیم به استودیویی در چهارراه امیراکرم.

از آن 3 قطعه یکی را هومان داریوش، برادر هژیر داریوش - که چند سال پیش در لندن از دنیا رفت - خوانده بود که گفتم اصلا قطعه خوبی نیست.

دومی را گوش کردم که آن هم خوب نبود.

رسیدیم به سومی که ترانه گل یخ بود.

وقتی گوش کردم فورا گفتم این خیلی خوب است و معروف می شود.

به گزارش ایسنا، روزنامه اعتماد نوشت: نام مهدی اخوان لنگرودی بیش از هر چیز آن نگاه حزن آلود را پشت آن عینک معروف که سالیانی دور و دراز بر چشم داشت به یاد می آورد؛ حزنی که البته تنها در آن نگاه تبلور نداشت بلکه در آثار شعری، ترانه ها، قصه ها و کلا در ابعاد مختلف کاری و علایق او مشهود بود.

او را در عکس های مختلفی به یاد می آورم و معمولا با ظاهر آراسته، کت‎وشلوار و غالبا کراوات، با موهایی فرفری که انگار تازه از زیر باران آمده اند مقابل دوربین عکاس و محاسنی که هر چه به سمت عکس های تازه تر می آییم، سفیدتر می‎شوند.

او فرزند خانواده ای از ملاکان شهر لنگرود در شرق گیلان بود و در سال 1324 در آن شهر به دنیا آمد.