شاهنامه فراتر از شعر که فرهنگ است

پیشتر و قبل آنکه کرونا، خطی شود برای فاصله گذاری بین آدم ها، فناوری نیم خط فاصله را گذاشته بود تا شب چره های مناسبتی و بی مناسبت به بهانه زنده نگه داشتن هویت و فرهنگمان، - ایسنا/فارس پیشتر و قبل آنکه کرونا، خطی شود برای فاصله گذاری بین آدم ها، فناوری نیم خط فاصله را گذاشته بود تا شب چره های مناسبتی و بی مناسبت به بهانه زنده نگه داشتن هویت و فرهنگمان، کمرنگ شود، دور همی هایی که شاهنامه خوانی بخشی از آن بود.

در روزگاری نه چندان دور افراد برای شنیدن داستان های شاهنامه در مناسبت های متفاوت سال مثل شب یلدا و نوروز لحظه شماری می کردند؛ داستان هایی مثل رستم و سهراب، سیاوش، زال و رودابه، رستم و اسفندیار و رستم و شغاد، همه از داستان هایی هستند که با اجرای آن در شب چره های متفاوت از سال، شور توامان با سکوت بر مجلس حاکم می شد و هیجان را به نقطه ی اوج خود می رساند.

فرهنگ شاهنامه خوانی در گذشته تنها منحصر به این رویدادها نمی شد؛ شاهنامه خوانی زورخانه ای، شاهنامه خوانی نقالی و البته شاهنامه خوانی مجلسی از دیگر انواع شاهنامه خوانیست که اکنون کمتر از آن یاد می شود.

به بهانه 25 اردیبهشت، روز بزرگداشت فردوسی، آن شاعر حماسی سرای پارسی گو که شاهنامه اش شاهکاری برای زنده نگه داشتن زبان و ادب و فرهنگ و هویت و آیین های پارسی است، با ابوتراب خسروی