جوجه کُشی یا جوجه کشی

دوستی شیرازی داشتم هم ولایتی سعدی، باصفا و باوفا.

عارفی دانا و دوستی یگانه که در «بارسلون» اسپانیا اقامت گزیده بود؛ جهانی بنشسته در گوشه ای.

- دوستی شیرازی داشتم هم ولایتی سعدی، باصفا و باوفا.

عارفی دانا و دوستی یگانه که در بارسلون اسپانیا اقامت گزیده بود؛ جهانی بنشسته در گوشه ای.

با پای شوق همراه فرزندانم به دیدارش رفتم و در لحظه دیدار به او گفتم: سلامی چو بوی خوش آشنایی.

در آشپزخانه خانه اش در پی آن بود که ناهاری فراهم آورد و از مهمانانش پذیرایی کند اما شگفتا، کف آشپزخانه پر بود از مورچگانی که این سو و آن سو می رفتند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، غلامرضا امامی در ادامه یادداشت خود در روزنامه اعتماد می نویسد: گفتم چرا چاره کار نمی کنی؟ گفت دلم نمی آید؛ اینها جان دارند، جان شیرین دارند، به جست وجوی روزی به خانه من آمده اند، نمی توانم آنها را برانم و بکشم و.

بوستان سعدی در کتابخانه اش بود.

گفتم که داستان شبلی را شنیده ای؟ گفت نه.

گفتم همان عارف بزرگ که انبان گندمی از شهر به روستایش آورد و در انبان موری یافت پریشان.

دلگیر شد و با خود گفت شاید این مور در پی خویشی، مادری یا پدری است.

شاید در پی فرزندی است.

همراه مور با گندمی که در کف داشت به شهر برگشت تا مور را به مأوایش برساند.