روان های رنجور میراث کرونا

مشکل از آنجا آغاز شد که قرار بر خانه نشینی و قرار گرفتن افراد در کنار همدیگر برای مدت های طولانی و بر هم زدن نظمی همیشگی بود؛ تقریبا بیشتر افراد میزانی از استرس و فشار را تجربه کردند و کار به جایی رسید که نیاز به رهایی را با زیرپا گذاشته دستورالعمل های بهداشتی و بیرون زدن از خانه نشان دادند.

در مورد کرونا که گویی ضربه ای نهایی بر تمام وقایع تلخ پیش آمده در یکسال اخیر بوده است با چنان حجم وسیعی از نگرانی ها، دلشوره ها و ناامیدی نسبت به آینده همراه بود تا آنجا که زنده ماندن را تنها غنیمت موجود قدر بدانیم و گاه از ترس مرگ عزیزان خود خانه را هم پناه امنی نمی دانیم بطوریکه در همین روزهای تنیده با ترس کرونا، بسیاری از ما حجم بالایی از استرس را تجربه می کنیم.

راهکار درخانه ماندن هر چند سلامت جسم را در زمان شیوع کرونا تضمین می کند ولی انسانها فراتر از جسم، روانی دارد، که پساکه این روزها از یکجا ماندن و ناامیدی نسبت به آینده به ستوه آمده و دیگر از آن مقاومت و سخت جانی های روح خبری نیست و با تلنگری می شکنند.

و گاه حتی یک بحث عادی خانوادگی را هم بر نمی تابد.

بنا بر گفته متخصصان روانشناسی و روانپزشکی عبور از هر حادثه، به معنای عبور تبعات و اثرات رویدادهای منفی پیرامون نیست و چه بسا اثرات طولانی مدت آنها بر روح و روان مان باقی بماند.