غزل شاعر پیشکسوت تقدیم به مردم در قرنطینه خانگی

علیرضا طبایی یکی از غزل های خود را در قالب پویش مشاهنر به مردمی که در قرنطینه خانگی مانده اند تقدیم کرد.

- علیرضا طبایی - شاعر و ترانه سرای پیشکسوت - که از اعضای پویش مشاهنر (همراهی هنرمندان با مردم در قرنطینه خانگی) است، در ویدیویی که در اختیار ایسنا قرار گرفته، با تبریک فرا رسیدن سال نو به تمامی ایرانیان و ایرانی تبارها، آرزو کرده است که همگی به یاری هم، از این مرحله ی تلخ و دشوار عبور کنیم و روز و روزگاری شادی آفرین و سرشار از امیدواری را شاهد باشیم: مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.

فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4 علیرضا طبایی همچنین یکی از غزل های خود را با عنوان برای بهاری که.

گم شد! ، تقدیمی به مردم ایران خوانده است: چه می‏ دانی از من، بهار من، ای مژده ی‏ سال‏ های بهاری! که این‏ گونه مشتاق، در صحن من، این زمستان خاموش پا می گذاری! بهاری تو، سرشاری از شوق میلاد و شور شکفتن، ولی من!.

چه گویم؟ مرا دیده ای هیچ و از جای پای زمستان، نشانی بر این خاک داری؟ شبی بادها، گرمی رویش و سهم لبخند را از کفم در ربودند نمی‏ روید این خاک، ای ابر بخشنده، هرچند بر این سترون بباری! ببین می ‏شناسی کسی را که در قاب تنهایی خویش پوسیده این‏جا؟ ببین پای زنجیری‏ ام را،