یادی از یاور همدانی در چهلمین روز رفتنش

رضا اسماعیلی در چهلمین روز درگذشت یاور همدانی از او به عنوان تاریخ مجسم انجمن های ادبی یاد می کند.

- این شاعر در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: چه غم که عشق به جایی رسید یا نرسید که آنچه زنده و زیباست نفس این سفر است استاد یاور همدانی انسانی شریف و ادیبی سلیم النفس بود.

مردی که عشق به شعر و ادبیات جانش را صیقل داده و از او انسانی زلال و دوست داشتنی ساخته بود.

او عاشق الهه شعر و شیفته هم سفری با رهروان وادی ادبیات بود.

آن چنان که بدون تنفس در هوای شعر و حضور در محافل ادبی، دچار نفس تنگی و افسردگی می شد.

من در دهه ی اول انقلاب به واسطه استاد مشفق کاشانی ـ که رحمت خدا بر او باد ـ افتخار آشنایی و هم نفسی با او را پیدا کردم.

توفیق همنشینی با ادیب فرزانه ای که همچون شمع، وجودش روشنی بخش محفل دوستان بود.

او برای خدمت به شعر و ادبیات، همچون سربازی بود در حال آماده باش.

شاعری که وقتی برای شرکت در یک شب شعر صدایش می زدی ـ سر از پا نشناخته ـ با کوله باری از شعر شال و کلاه می کرد و خودش را به انجمن می رساند تا صدای سخن عشق را در گوش جهان طنین انداز کند.

من خود بارها شاهد شور و شوق وصف ناشدنی استاد برای حضور در برنامه های ادبی بودم.