کتاب بوستان فضیلت شرحی بر بزرگان مدفون در تکیه بروجردی تخت فولاد اصفهان

سرزمین مقدس تخت فولاد را باید منظومه ای دینی از مفاخر ارجمند این دیار هنرپرور دانست.

این مزار یادآور ادوار طلایی فرهنگ اسلامی و ایرانی است و به یقین می توان یکی از دلایل برگزیده شدن اصفهان را به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام، وجود مزار بزرگان، هنرمندان و شاعران در این خاک تابناک دانست.

بدیهی است ارزش هر جامعه بیشتر به شخصیت ها و انسان های والای آن و خدماتی است که به اجتماع نموده اند که مردم را به سوی خدا دعوت می کنند و با اختراع و اکتشاف، ابداع و ابتکارهای خود باری از دوش خلق برمی دارند.

مزار این افراد سمبلی برای نسل های آینده است تا یادشان را گرامی دارند و به زیارت تربتشان بروند.

به بیان دیگر قبرستان ها موزه هایی هستند که سازندگان تاریخ و بازیگران آن را در جای خود جای دادند و تفرجگاهی برای ساعتی تأمل و اندیشه که سنگینی بار کوه های غصه و غم را از دوش آدمی بر می دارند و با زدودن غبار افسردگی، نشاط سازنده ای برای ادامه یک زندگی هدفمند به او عطا می کنند.

تکیه ابوالحسن بروجردی پس از به خاکسپاری عالم جلیل القدر آیت الله میرزا ابوالحسن طباطبایی بروجردی در سال 1348 هجری قمری در جنوب اراضی تخت فولاد، بقعه ای توسط فرزند وی بر سر مزار این عالم بزرگ ساخته شد.