سیزده به در، زمان گره زدن نیست

سیزده به در که نمی توان گفت بلکه سیزده به توی سال 99 زمانی برای نفس کشیدن طبیعت است، روز پاسداشت و گرامیداشت آنچه در پی سال ها، قدرش را آنچنان که باید، نمی دانستیم.

پارک ها و بوستان ها تعطیل شده و درختان کمی از تاب بستن به شاخه ها و خط خطی شدن تنه هایشان رهایی یافته اند و گل های نورسته نیز لگدمال نمی شوند.

خطر آتش سوزی مراتع و جنگل ها به صورتی چشمگیر کاهش یافته و تردد در جاده ها نیز روان است.

گره زدن سبزه با آیین دیرینه سیزده به در، گره خورده است اما طبیعت مردم به ویژه ایرانیان با آرامش و بهار خوشایند گره بیشتری خورده و در شرایط گسترش کرونا ، جامعه با گرایش به خردگرایی از گره های سیزده به چشم پوشی می کند تا به مقوله اهمیت به تندرستی جنبه عملی ببخشد.

ماندن درخانه برای گشودن گره و گرفتاری بیماری کرونا را به جای گره سیزده به در ، برگزیده و بدین گونه مجال هواخوری به طبیعت بیرونی و درونی می دهد.

زمانی برای تنفس طبیعت نوروز 99 قطعا در تاریخ ثبت خواهد شد، از آن رو که میهمانی ناخوانده و ناخواسته تمام رسم های کهن ایرانی را در سال نو به تعلیق درآورد و چشم ها را خیره به ساعتی کرد که این بیماری رخت بندد تا در سالگرد شکستش نوروزی باشکوه تر برپا کنند.