حضرت عباس(ع) در ولایت پذیری بی همتا بود الگویی در وفای به عهد

حضرت ابوالفضل العباس(ع) در چهارم شعبان سال 26 هجری قمری در مدینه چشم به دنیا گشود؛ پدر گرامیشان حضرت امیرالمؤمنین(ع) و مادر ایشان حضرت ام البنین(س) بود؛ نام این بانوی بزرگ اسلام فاطمه و دختر حزام بن خالد از قبیله کلاب بود که نیاکان وی همه از دلیرمردان عرب و در شجاعت و دلیری مشهور بودند.

ازدواج حضرت علی(ع) با ام البنین(س) 10 سال پس از شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) انجام شد و پس از آن ام البنین سرپرستی فرزندان حضرت فاطمه(س) را بر عهده گرفت و ایشان را بیشتر از فرزندان خود دوست می داشت.

حضرت ام البنین(س) هرگز اجازه نمی داد که او را فاطمه صدا کنند و می گفت: اگر مرا فاطمه صدا کنید فرزندان حضرت فاطمه زهرا(س) با شنیدن این نام، به یاد غم های مادرشان می افتند و ناراحت می شوند.

حاصل ازدواج این بانوی بزرگ اسلام با امیرالمؤمنین(ع) چهار پسر به نام های عباس، عون، جعفر و عثمان بود که به همین دلیل ایشان را ام البنین نامیدند؛ حضرت ابالفضل العباس(ع) بزرگترین فرزند ام البنین بود و هر چهار برادر در روز عاشورا به شهادت رسیدند.

به عقیده علمای شیعه و اندیشمندان اسلامی حضرت ابوالفضل العباس(ع) پس از رسول اکرم(ص) و معصومین(ع)، یکی از عالمترین، فقیه ترین، عارف ترین، فرزانه ترین و شجاع ترین افرادی است که تاریخ اسلام بلکه تاریخ جهان، به خود دیده است.