لحظه تحویل سال در آغوش حرمی که همیشه باز است/ همسایه سایه ات به سرم مستدام باد

مردم قم امروز برای اولین باز شاید در طول 1400 سال پشت دربهای حرمی ایستادند و دعا کردند که سخت آنها را در آغوش کشید.

- ایسنا/قم مردم قم امروز برای اولین باز شاید در طول 1400 سال پشت دربهای حرمی ایستادند و دعا کردند که سخت آنها را در آغوش کشید.

امروز در لحظه تحویل سال حس و حال عجیبی بر همه مردم قم مستولی بود.

اولین باری بود که آنها نمی توانستند دل گویه های عاشقی و نجوای خالصانه شان را در حرم و با دختر موسی بن جعفر(س) در میان بگذارند.

آن هم امسالی که روز اول سال شان با روز شهادت باب الحوائج دنیا و آخرت شان یکی شده بود.

هر ساله سفره دلشان را آخر سالی در صحن حرم پهن می کردند و با چشمانی پر از اشک شوق و قلبی لرزان از عظمت و ابهت این حرم در آغوش امنی جای می گرفتند که سالها آنها را در پناه خود مثل مادری مهربان جای داده بود.

اما 98 و امان از 98.

روزی که این موجود نادیده و مهلت به جان این رابطه افتاد و نفس مردم را نشانه گرفت و قلب ها را از شمارش انداخت تصمیمی سخت پشت دربهای بسته گرفته شد و آن هم بستن حرم هایی بود که تنها مامن مردم در 1400 سال گذشته بودند.

مردم قم همیشه به رسم دیرین در لحظه تحویل سال، بساط عاشقی و شیدایی خود را در پای این حرم پهن می کردند و دست های لرزان و دعا گوی خود را با دست های پرمحبت بانوی بالانشین خود گره می زدند و از خدا می خواستند که