تحویل سال در کنار سینه های مبتلا

مدافعان سلامت در اینجا حَوِّلْ حَالَنَا إِلَی أَحْسَنِ الْحَالِ را برای بیماران گرفتار آرزو می کنند و به مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ و مُدَبِّرَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ پناه می برند تا منجی باشند و خستگی ناپذیر.

اینجا آیه های نجات بخش کلام وحی بر سینه های مبتلا جاخوش می کند و گاهی نیز صدای سرفه از چهاردیواری هایی که ایزوله می خوانندش، بلند می شود.

نور خورشید از لابلای پرده های آویزان در مقابل پنجره بارقه امید را یادآوری می کند و در گوشه ای از اتاق، پیرزنی بی اختیار روی یکی از تخت های بیمارستان طالقانی ارومیه آرام و بی صدا به درگاه باری تعالی دعا می خواند.

پرستاران و پزشکان اینجا به رسم دیرینه سال تحویل، دور اعضای خانواده خود گردهم نمی آیند و حافظ شیرین سخن به درستی وصف حالشان را نسیم باد نوروزی زکوی یار می خواند.

سینه های مبتلا و شرحه شرحه از فراق بیش از پیش اَرحَمُ الرّاحِمین را به دل های عاشق راه می دهند و همنوعانشان، پای سفره های سال تحویل در سراسر سرزمین مهربانی ها، بهبودی کامل را برایشان آرزو می کنند.

همهمه ای از انتهای راهرو بلند می شود و می گویند که رییس دانشگاه علوم پزشکی آذربایجان غربی برای همدردی و سپری کردن لحظه سال تحویل در کنار سینه های مبتلا به کرونا، اتاق به اتاق می چرخد.