آتیلا پسیانی؛ یک پدر و یک کودک 62 ساله

آتیلا پسیانی مانند برخی از بزرگترها نیست که مدام بچه ها را می بوسند و بغل می کنند، ولی از دیدن هر حرکت و حرف آنان لبریز از شادی می شود.

برای او عشق به کودکان یک حس درونی است.

- به انگیزه روز پدر گپ و گفتی با آتیلا پسیانی داریم که در آن از تفاوت عشق به فرزند و عشق به اثر هنری گفتیم و او برای مان از لذت پدری به عنوان تجربه ای منحصر به فرد در زندگی گفت که با هیچ عشق دیگری قابل مقایسه نیست.

گفت وگوی خود را با یک پرسش کلی آغاز می کنیم.

پدر و مادر شدن تجربیاتی است که به اندازه عمر بشر قدمت دارد ولی چه چیزی سبب می شود این تجربه که قدمتی همپای تاریخ بشریت دارد، در تمام اعصار و قرون همچنان برای آدمیان یگانه باشد؟ پاسخ پدر گفت وگوی ما به این پرسش چنین است: هرگز نمی توانید عشق و لذتی را که به واسطه داشتن فرزند دارید، از دیگران کسب کنید.

هر کسی باید خود این لذت را تجربه کند مگر این که اصولا علاقه ای به این تجربه نداشته باشد.

من تمایل داشتم و دو بار پدر شدم.

شاید اگر در کشوری زندگی می کردیم که امید به زندگی بیشتر و شرایط برای جوانان آسان تر بود، حتی بچه های بیشتری می داشتم.

او در ادامه از علاقه اش به کودکان هم می گوید: برخلاف برخی که مدام بچه ها را می بوسند و آنان را بغل می کنند، من چنین کارهایی نمی کنم، ولی همیشه همه وجودم پر از عشق به کودکان است.