ازدواج پنهانی شوهر بعد از 28سال زندگی مشترک

مریم به زندگی مشترک 28ساله اش نگاه کرد.

درهفت آسمان هم داوود برایش یک ستاره نگذاشته بود.

تنها چیزی که در این زندگی داشت، چند بچه بود که با مشکلاتشان شانه های خمیده او را بیشتر آزرده می کردند.

- ، زن چقدر خسته بود.

در این سال ها با نداری داوود ساخته بود.

پا به پای او کار کرده، رنج برده و زندگی را ساخته بود.

کم کم زندگی شان رونق گرفته بود.

چه صرفه جویی هایی که نکرده بود و دست آخر با همین زحمت ها توانسته بودند، سقفی بالای سرشان داشته باشند، سقفی که نیمی از آن را با ارثیه ای که به مریم رسیده بود، خریده بودند.

درست یک سال بود که داوود به او و بچه ها کاملاً بی توجه شده بود.

انگار دیگر دوست شان نداشت.

انگار مریم مزاحم راهش شده بود.

مریمی که روزی ستاره اقبال و خوشبختی اش بود، حالا شده بود مزاحم و به او بی اعتنایی می کرد.

زن آهی کشید.

به یاد آخرین حرف داوود افتاد.

از دیشب که رفته بود، انگار این حرف روی دل مریم خیلی سنگینی می کرد.

ـ ببین زن! باید نصف خونه رو به اسم من کنی و گرنه دیگه نه من، نه تو.

مریم نگاهش کرده بود.

ـ داوود مگه من رو به خاطر خونه می خوای؟ داوود او را به خاطر خانه می خواست.

حاضر بود او و زندگی 28ساله اش را با تمام خاطرات با سه دانگ از یک خانه عوض کند.