جوشش خون یحیایی ات را بنگر سردار

هرچند زندگی بعد از تو در جریان است اما اصلا حال دلمان خوش نیست پهلوان، چشمانمان گریان است و بغضی خفه کننده در گلو داریم و قلبمان شکسته و از وجودمان شرر خشم و عصیان زبانه می کشد.

سرباز رشید میهن چهل روزی از آن حادثه و خبر شوم می گذرد، خبری تلخ تر از هر زهر بدون پادزهری که در همه بلاد پیچید هرچند امید فراوان داشتیم بگویند این خبر دروغ و وهم انگیز و کذب است اما حقیقت خبر امیدمان را ناامید کرد.

پهلوان خبر دادند که تو دیگر نیستی، دیگر نگاه نافذ و چشمان همیشه بیدارت بسته شده، دیگر صدای گام های محکم و استوارت به گوش نمی رسد، دیگر خنده هایت و صلابت کلامت را کسی نمی شنود.

البته پهلوان چه زیبا گفته شاعر که پهلوانان نمی میرند کشته نشاید پهلوان و تو مصداق این شعر زیبا هستی که جاوید ابدی تاریخ شدی و همان لحظه که پرستو وار پر گشودی و رفتی صدها و نه بهتر بگویم هزاران پهلوان دیگر از خون سرخت تکثیر شد.

پهلوان مگر تو چه معامله ای و قراری با خدایت داشتی که اینگونه زیبا خریدارت شد و نام بلندآوازه و دشمن افکنت را حتی بعد رفتنت در تارک هستی جاودان تر از هر زمانی ساخت و هیمنه ات حتی بعد از عروج ناباورانه ات نیز لرزه بر وجود ناپاک دشمنان انداخته است.