از شهدای شکنجه شده انقلاب عکس انداختم

چطور می توانستم در غسالخانه دوربینم را روی بدن های شکنجه شده شهدای سیاسی طاغوت زوم کنم؟ چطور می توانستم جلوی افسری که حکم تیر داشت دوربینم را تنظیم کنم و دکمه شاتر را فشار دهم؟ این شجاعتی بود که در ایام انقلاب همه مردم داشتند.

- مجله فارس پلاس؛ سودابه رنجبر: احمد نصیرپور متولد سال 1338 در شروع مبارزه های انقلابی دهه 50 حدوداً جوانی 15 ساله بود که به زحمت مادرش را راضی کرده بود تا یک دوربین عکاسی بخرد و کارش شده بود تنظیم دوربین و نگاه کردن از پشت لنز به آدم ها و پیدا کردن سوژه هایی که شاید همه قادر به دیدن آن بودند؛ اما نه از زاویه ای که احمد می دید.

همین اتفاق باعث شد که هرلحظه ذوق و شوق او برای عکاسی و فشار دادن دکمه شاتر دوچندان شود.

به سال های پیروزی انقلاب نزدیک می شدیم و نصیرپور 17 ساله شده بود.

حالا سوژه های عکاسی او رنگ و بوی دیگری گرفته بودند.

فقط کافی بود دوربینش را تنظیم کند، آن وقت جلوی لنز دوربینش صدها زن و مرد با مشت های گره کرده قرار می گرفتند که برای راهپیمایی به خیابان های شهر آمده بودند و شعار اعتراض به رژیم شاهنشاهی را سر می دادند.

عکاس بودم و عکسی ندارم این روزها احمد نصیرپور خیلی حال و حوصله حرف زدن ندارد؛ اما تا کلامش به توضیح اولین فریم های عکسی که در بحبوحه انقلاب گرفته باز می شود.