سانسور به سبک مهدویان / ایستاده در وسط!

محمدصالح سلطانی؛ محمدحسین مهدویان یک فیلمساز شجاع است.

از تجربه کردن نمی ترسد و در هر فیلم، نوآوری های فرمی تازه ای را به مخاطبش عرضه می کند.

- جهان درخت گردو، پر از انسان های قربانی است.

اما قربانیِ چه چیزی و چه کسی؟ فیلم- عامدانه یا جاهلانه- عامل جنایت را سانسور می کند و مخاطب را با بغض فروخورده اش پس از تماشای رنج های مکرر یک مرد، تنها می گذارد.

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو- محمدصالح سلطانی؛ محمدحسین مهدویان یک فیلمساز شجاع است.

از تجربه کردن نمی ترسد و در هر فیلم، نوآوری های فرمی تازه ای را به مخاطبش عرضه می کند.

درخت گردو هم پر از ماجراجویی های فرمی است.

گل سرسبدشان هم، استفاده از سه نوع دوربین برای ترسیم حال و هوای دهه ی60، دهه ی 80 و دهه ی 90.

ترکیب بازیگران فیلم هم البته مخاطب را حسابی غافلگیر می کند.

پیمان معادی بار دیگر توانایی هایش را در درخت گردو به رخ مخاطب می کشد و یکی از جدی ترین مدعیان سیمرغ است، مینا ساداتی نمایش قابل قبولی دارد، مینو شریفی در اولین تجربه ی سینمایی فراتر از حد انتظار است و اصل حضور مهران مدیری، برای غافلگیر کردن مخاطب کافی به نظر می رسد.

طراحی صحنه و لباس هم مثل تمام آثار قبلی مهدویان درخشان است.