قصه حاج قاسم و غواص هایش و توسل عجیب به حضرت زهرا (س)

از من و قلمم بر نمی آید تا قصه سالهای خون و خاطره را روایت کنم .

چیزی شبیه شرم دستم را وقت نوشتن پس می زند.

من چگونه می توانم یک ثانیه از اضطراب غواص های شجاع حاج قاسم را روایت کنم وقتی دل به دریای خروشان اروند می زدند، در شبی تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل!" شبی که طبق پیش بینی ها بنا بود باد نباشد، باران نباشد، اما چند ساعت مانده به شروع عملیات، ابری ناخوانده از افق قد می کشد و پخش می شود توی آسمان و حالا هم باد هست هم باران! ژنرال های کارکشته دنیا به صدام، گفته اند ایران از هر نقطه ممکن است به خاک شما یورش بیاورد، الّا از منطقه فاو.

ژنرال ها گفته اند هیچکس نمی تواند از دریای موج خیز اروند بگذرد.

گفته اند پای گذاشتن غواص در اروند همان و پیدا شدن جنازه اش در شکم نهنگان خلیج فارس همان.

گفته اند اروند نابکار است، در اثر جذر و مدّ مسیر حرکتش را تغییر می دهد.

گفته اند اروند ریاکار است، سطح آبش آرام، امّا لایه های زیرین اش پر شتاب می گذرد.

گفته اند اروند مواج که بشود هیچ کس جلودارش نیست و گفته اند گرداب هایی دارد که با سرعت سیصد کیلومتر طعمه اش را به غرقاب نابودی می کشاند و می بلعد.

ژنرالهای دنیا همه اینها را به صدام گفته اند، اما در ساحل شرقی نهر علی شیر، حاج قاسم سلیمانی و حاج احمد امینی تصمیم خودشان را گرفته اند.