مراسم تشییع و ختم پدر حاج یونس چگونه گذشت؟

برای همه معما شده بود که حاج یونس با آنهمه مسئولیتی که بر دوشش هست چگونه فرصت درس خواندن پیدا می کند.

- از خاطرات دوران مدرسه اش با او اینگونه نقل کرده است: در مدرسه راهنمایی یک مدیری داشتیم به نام مسلمی.

صبحهــا که زنگ تفریح می خورد هیچ کس حق خروج از مدرســه را نداشــت.

ســال 1353 من کلاس سوم راهنمایی بودم و حاج یونــس دوم راهنمایی بود.

مدیر می توانست از پنجره دفترش بر حیات مدرسه و تحرکات دانش آموزان دید خوبی داشــته باشــد.

مدرســه راهنمایی در همان دبستان فواد ادامه پیدا کرد.

این زمان ما چهار دوســت صمیمــی بودیم که بعضی مواقع پولهایمان را روی هم می گذاشتیم و هر روز یکی نوبتی از زیر پنجره مدیر آرام به بیرون مدرسه می رفت و خوراکی می خرید و می آورد.

یک روز یکی از بچه ها رفــت خوراکی بخرد که کمی دیر کرد.

وقتی بازگشــت گفت کربلایی امیر مرده.

کربلایی امیر همســایه حاج یونس بود.

حاج یونس با شــنیدن این خبر زد زیر گریه و کلــی از خوبیهای کربلایی امیر تعریف کرد.

اینقدر گریه و ناآرامی می کرد که مدیر اجازه داد به خانه برود.

او هم رفت.

آن روز پنجشــنبه بود.

روز بعد جمعه برای خرید ســر خیابان رفتم که شنیدم موالحسین پدر حاج یونس هم شــب قبل به رحمت خدا رفته (سال 1353 بود و حاج یونس دوازده سال داشت).