در آتن برف می بارید و در کویت باروت!

ما در این نیم قرن داستان های بسیاری با کویت داشتیم.

این گزارش شامل همین داستان های تاریخی است.

چه ماجرای بازی بی طرف در آتن، چه جام ملت های 1980 که مفت از چنگ مان درآوردند.

- به گزارش ایسنا، ابراهیم افشار، روزنامه نگار، در روزنامه ایران نوشت: مقدمه: می گویند حرف به وقتش می آید.

48 سال پیش همین روزها همین کویتی ها که میزبانی باشگاه های ایرانی را زیر سؤال برده اند شاید خود بی خبر باشند از این که در زمستان 1350 مجبور شدند بازی خانگی شان با تیم ملی ایران را در یک زمین بی طرف بازی کنند و آنجا در آتن باز هم باختند و جر زدند.

آن روزها آنها اسباب بازی تیم های ما بودند و قدرت ایستادگی در مقابل آنها را نداشتند.

از 10 سال پیش از آن که از بریتانیا اعلام استقلال کردند چنان به ایرانی ها - بویژه خوزستانی ها و بوشهری ها - وابسته بودند که انگار یکی از ولایات ایران اند.

بازرگانی قدیم کویت به دست جنوبی های ایران اداره می شد و در آغاز رشد اقتصادی کویت صدها خانوار بهبهانی صنوف مختلف این شهر را اداره می کردند.

داستان از 14 ماه مه 1962 آغاز شد که سازمان ملل آنها را به رسمیت شناخت و طولی نکشید که بر اساس اقتصاد نفتی سری بین سرهای کشورهای عربی درآورند.

با همین پیشرفت ها فوتبال در کویت در حالی پا گرفت که ما در ایران بیش از نیم قرن بود درگیر کلوب سازی بودیم.