شکوفایی طوبای صبر و وقار از دامن امّ ابیها

امشب زمین و زمان با درخشش طلوع ستاره ای نورانی، صدیقه صغری و عالمه غیرمعلمه، به چشم روشنی امیرمومنان می روند.

- مرکز اصفهان؛ رایحه قدسیِ بهشت از کوچه های مدینه استشمام می شود و ملائک شادی کنان به زمین فرود می آیند چرا که طوبای صبر و وقار بر روی دستان ام ابیها سلام الله علیها گل می کند و سوره ایثار و مهربانی بر دامان حضرت زهرا سلام الله علیها پلک می گشاید؛ نوزادی که پروردگار برایش نام زینب را برگزید.

زینت پدر که با آمدنش تبسم بر لبان حیدر نشست چرا که خداوند به او و فاطمه اش خورشیدی دیگر بخشیده است امشب دخترِ صبرِ مرتضی پا به هستی می گذارد او که هم برای پدرش مادری می کند و هم برای برادرانش.

این نوزادِ نورانی کیست که گهواره اش عجیب، بوی عطر سیب می دهد و نگاهِ خیسش لبریز از حال و هوای کربلاست؟آری، امشب، شبِ میلادِ گریه است او که رسول خدا صلی الله علیه و آله هنگام تولدش اشک ریزان گونه اش را بوسه باران کرد و خطاب به ام ابیها فرمود: پس از مرگ من و تو، این دختر دوست داشتنی من سرنوشت غمباری خواهد داشت.

او مادر اشک ها و مصیبت ها می شود و راهنمای شیر دل کاروان اسیران در کوفه و شام .

دخترِ شیر دلِ حیدر با خروش زهرایی و خطبه های آتشین شوکت دروغین حکومت یزید را فرو می ریزد !پرستارِ زخم های عاشورایی می شود و با کوله باری از رنجِ شهادت عزیزان�