20 سال مشق عشق، در دل کوهستان/ روایت درد دل های معلمان عشایری از زبان «عزیز»

خبرگزاری فارس، خرم آباد.

 نسرین صفربیرانوند.

 حکایت معلمان عشایری که سختی کوه و کمر و دوری راه را به جان خرید اند، حکایتی جالب و شنیدنی است.

عزیز محمدی منش هم که بیش از 20 سال است زندگی در مناطق صعب العبور لرستان را انتخاب کرده، حرف های زیادی برای گفتن دارد، به گفته خودش هر روز زندگی در کنار مردان، زنان و کودکان عشایر کتابی است پر از خاطرات تلخ و شیرین.

 وی متولد 1357 روستای خرسدر بخش زاغه است که پس از دریافت مدرک دیپلم به عنوان سربازمعلم در مناطق عشایری به تدریس می پردازد.

او جزو معلمان عشایری کوچ رو است که شرایطی به مراتب سخت تر از معلمان عشایری ثابت و نیمه کوچ رو دارد.

این معلم جوان معتقد است، با وجود سختی کار و فعالیت معلمان عشایری اما هیچ نهاد و ارگانی از آن ها حمایت نمی کند، کسی از سختی ها و دغدغه هایشان خبری ندارد آموزش وپرورش هم گویی در خواب است.

سادگی، صداقت و مهربانی مردمان عشایر سبب شده تا او به عنوان یک معلم هر چه در چنته دارد رو کند تا شاید کودکی بازمانده از تحصیل فرصتی برای رهایی از جهل و نادانی پیدا کند، او چنان با لذت از دانش آموزان عشایری، طبیعت بکر، سکوت و آرامش حاکم بر مناطق عشایری سخن به میان می آورد که دلت می خواهد با او همراه شوی.