خانه پدری، فیلمی ضعیف که چرایی نمایش آن معما شد!

پس از ده سال توقیف و بگیر و ببند، بالاخره فیلم سینمایی خانه پدری به نمایش کوتاهی گذاشته شد و چند روز پیش هم نمایش آن به پایان رسید.

فیلمی که با احترام به جناب آقای کیانوش عیاری کارگردان بنام و توانمند کشورمان باید بگویم همین مقدار فروشش را هم مدیون توقیف چند ساله و اسم و رسم کارگردانش است.

توقیف فیلمی که هیچ دلیل منطقی برای آن وجود ندارد و تنها نتیجه اش تبدیل یک فیلم ضعیف به معمایی بزرگ در ذهن مخاطبان بوده است.

ایده ای جذاب، که نه شروع خوبی دارد و نه پایانی درخور.

اثری که متأسفانه با پرداختی نامناسب و شخصیت پردازی های ناقص و ناموفق به روایتی خسته کننده با داستانک هایی نیمه کاره، رو و دم دستی بدل شده است.

کارگردان آنقدر ساده از کنار شخصیت ها و اعمالشان می گذرد که گویا اتفاق آغاز قصه یعنی قتل دختر به دست پدر و برادرش آنقدر بزرگ نیست که بتواند فاجعه ای را به دنبال داشته باشد و کیان خانواده را از هم بپاشد.

از سوی دیگر قصه گو، نه فضای دیروز جامعه و عقاید شخصیت های آن دوران را آنطور که باید برایمان تفسیر می کند و نه فضای امروز جامعه را با شاخص های مناسب نشان می دهد.

او حتی برایمان نمی گوید که چه چیز باعث شده است در طی سال ها رگ غیرت مردان متحجر این خانواده فروکش کند، تفکر متحجرشان به بازماندگان منتقل نشود و این مسیر ترسناک به مرور کمر