دست های سرد کودکان آزار دیده

مهار کودک آزاری و شناخت علل بروز آن نیازمند مداخله هدفمند ارگان های زیربط فرهنگی و خدماتی است.

- دست های نحیفش را در دست گرفتم ، روی گونه هایم قرار دادم ؛ سرد بود به سردی تکه ای یخ .

کارشناس زیر چشم هایش را نگاه کرد و صمیمانه گفت : طوری نشده عزیزم .

صورتش جای بوسیدن نداشت .

چشم های مشکی اش دو دو می زد ، گویا از چیزی می ترسد .

کبودی ها میان سیاهی و زخم های سرخ صورتش ، ترکیب رنگ خاصی از غم و غصه بود ، که به جان چنگ می انداخت .

توان نشستن روی صندلی ماشین را نداشت به سختی پیرزنی نشست.

اشگ ها جسورانه به صورتم دویدند .

آهسته سرش را روی شانه هایم هول دادم .

دوست داشتم بغلش کنم اما با صورت خیس ، شرم از در آغوش کشیدنش را داشتم.

کارشناس دوباره نگاهش را به او دوخت.

چند وقته اذیتت می کنه؟ گویا دشنه ای در قلبم فرو رفت .

کاش مرد بودم.

کاش.

دخترک نگاهی کرد و با صدای بغض آلودی گفت : بیشتر وقت ها ، ولی امروز.

و سکوت کرد .

چشم هایش نای نگاه کردن نداشت .

ترجیح داد ببندد و شاید هم.

کارشناس کلافه شده بود و با خود گفت : هر روز کودک آزاری ؟ چطور میتونن ؟ و خودروی اورژانس اجتماعی بهزیستی حرکت کرد به سمت مامنی آرام بخش برای کودک.

آبی بر آتش درون راهی سازمان بهزیستی استان شدم .