جامعه فقط پزشک نمی خواهد!

روزهای اول دانشگاه است، اقوام و آشنایان از رشته تحصیلی ام می پرسند، به آن ها می گویم دانشجوی شیمی هستم.

آن ها سریع می گویند پس مهندس هستی و من با لبخندی که نمی دانم از سر ضعف است یا رضایت می گویم خیر علوم پایه… و مثل همیشه همان جملات مأیوسانه که علوم پایه .

- ایسنا/قزوین روزهای اول دانشگاه است، اقوام و آشنایان از رشته تحصیلی ام می پرسند، به آن ها می گویم دانشجوی شیمی هستم.

آن ها سریع می گویند پس مهندس هستی و من با لبخندی که نمی دانم از سر ضعف است یا رضایت می گویم خیر علوم پایه… و مثل همیشه همان جملات مأیوسانه که علوم پایه بازار کار و آینده مناسبی در ایران ندارد، تکرار می شود.

روز اعلام نتایج کنکور است، شب گذشته خوب نخوابیدم و لحظه شماری می کردم صبح شود، هر ثانیه برایم به اندازه یک عمر می گذرد، صدای تپش قلبم را حس می کنم، انگار به قفسه سینه ام فشار می آورد تا راهی را برای فرار پیدا کند.

صبح خروس خوان است، مقابل رایانه ام می نشینم و وارد سامانه می شوم تا جواب تلاش 12 سال تحصیلم را ببینم، روی صفحه نمایشگر نوشته شده است: شیمی (علوم پایه)/ دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین قبل از انتخاب رشته از چند دانشجوی کارشناسی شیمی درباره وضعیت اشتغال و جایگاه شغلی شان در آینده پرس وجو کرده ام و آن ها نیز کم وکاستی های آن را به من گوشزد کرد