روایت زندگی کارآفرین مازندرانی/ بانویی که کار کرد تا سربار نباشد

خبرگزاری فارس مازندران؛ سرویس اجتماعی گاهی برای سوژه های گزارش باید از مدت ها پیگیر شد چرا که وقتی گذر از تخلی ها به شیرینی ها باشد، شاید افراد تمایل نداشته باشند تلخی های گذشته را مرور کنند؛ اما صبح  یک روز سرد و بارانی پاییزی که نم نم باران چند روزه در شمال کشور؛ سوز سرمای زمستانی را تداعی می کرد؛ باید برای شنیدن درد و دل و دغدغه یک بانوی شمالی استوار راهی خانه اش می شدم.

از کوچه ها و خیابان هایی عبوری کردم تا هم صحبت  با بانویی که به گفته خودش، روزگاری محتاج نان شب بود، تا کسی قدم در راه خیر نهد و لقمه نانی به آنها تعارف کند؛ اما اکنون در قامت یک شیر زن که گاهی از این شیرزنان به عنوان زنان استوار یاد می شود، ظاهر شد؛ شدم.

کار کردم تا سربار نباشم از رنجی حرف می زند که از او کارآفرین ساخته، در نگاه به فاطمه می توان فهمید که تمایل ندارد از تلخی ها گذشته حرف بزند و سعی می کند گذرا از آن عبور کند اما آنچه خودش می گوید؛ این است؛ کار کردم تا سربار نباشم .

  می گوید: با ازدواج  در دوران جوانی ساکن یکی از شهرهای استان گیلان شدم؛ اما زندگی آنچنان که فکرش را می کردم، بروفق مرادم نبود و بعد از سال ها تحمل مشکلات، مجبور به بازگشت به خانه پدری شدم و اکنون باید با بازگشت کاری می کردم تا سربار نباشم.