درباره سیاست بنزینی دولت

اقتصاد رانتی ایران از دهه ها پیش گرفتار یارانه های هنگفت سوخت بوده است.

یارانه ای که توسط تکنوکرات های شهرنشین به نفع طبقه شهرنشین مصرف کننده وضع شده است.

- خبرگزاری فارس،گروه دیدگاه؛ سیدامیر سیاح در یادداشتی نوشت: در طول حدود 15 سال بعد از جنگ، دولت عادت داشت نوروز هر سال درصدی کمتر از نرخ تورم، به قیمت بنزین اضافه کند، یعنی هر سال قیمت واقعی بنزین را عملا ارزان تر می کردند.

این مساله در کنار چند برابر شدن خودروها، تغییر فرهنگ جابه جایی به سوی خودروهای شخصی، به تدریج پدیده هایی نظیر اتلاف وقت و اعصاب شهروندان در ترافیک های شدید، آلودگی هوا، قاچاق سوخت ارزان یارانه ای به خارج و ناچارشدن کشور به پرداخت مبالغ هنگفتی ارز برای واردات بنزین را از اوایل دهه80 وارد اقتصاد ایران کرد.

در میانه دهه80، با تصویب تبصره13 قانون بودجه، بسته سیاستی جدیدی با اولویت راهکارهای غیرقیمتی تصویب شد که خلاصه آن این بود: تقاضا برای بنزین کم شود، عرضه بنزین زیاد شود و الگوی مسافرت درون شهری هم از خودروی شخصی به حمل و نقل عمومی هدایت شود.

در اجرای این راهبرد، با سهمیه بندی بنزین توسط سامانه کارت سوخت، از سال96 رشد مصرف بنزین مهار شد و قاچاق خروجی آن تقریبا از بین رفت.