مزه شیرین «دانش» آموزی/ می خواهم درس بخوانم

کودکان و نوجوانان مناطق محروم زاهدان این روزها با مزه دانش آموز بودن آشنا شدند.

آنها یک خواسته دارند، «بگذارید درس بخوانیم».

- کودکان و نوجوانان مناطق محروم زاهدان این روزها با مزه دانش آموز بودن آشنا شدند.

آنها یک خواسته دارند، بگذارید درس بخوانیم .

خبرگزاری مهر ، گروه جامعه ـ الهه ابراهیمی: 15 سال دارد اما کلاس سوم ابتدایی است.

روبنده خود را باز می کند؛ چشم های درشت و مشکی اش با لبخند زیبایش هویدا می شود.

آهسته سلام می کند.

سر و صدای محیط مدرسه به قدری بلند است که به سختی صدایش را می شنوم.

نامش را می پرسم.

می گوید ریحانه آ.

هستم.

بلند قد است.

به خاطر اینکه سرایدار مدرسه آقا است، حجاب دارد.

خجالت می کشد و با چادر و مقنعه خود بازی می کند و آرام می گوید: میشه با خانم مدیر صحبت کنید که سال بعد هم بیام مدرسه! دست دارم درس بخونم.

اگه مدیر مدرسه منو نخواد، خانواده م با درس خوندنم مخالفت می کنند چون باید راه دور بریم.

خواهش می کنم.

لبخند می زند و حتی برای رفتن از من اجازه می گیرد تا به کلاس برگردد.

از او می پرسم نامزد نداری؟ می گوید: نه ندارم.

نمیخوام داشته باشم.

میخوام درس بخوانم.

با لبخند و فشار دادن دست من به کلاس باز می گردد.

مقابل کلاس درس سوم ایستاده ام.