شاعری که پشیمان نبود

پرویز خائفی می گفت از این که عمرش را برای شعر صرف کرده پشیمان نیست.

- این شاعر و پژوهشگر پیشکسوت که شامگاه دوشنبه (25 شهریورماه) از دنیا رفت ، در گفت وگویی با ایسنا، درباره دوران نوجوانی اش گفته بود: من هر چه در ادبیات دارم، از پدرم آموخته ام.

او مردی صاحب نظر بود و علاقه زیادی به حافظ داشت.

من هم از سال ششم ابتدایی به بعد مرتب از او سؤال می پرسیدم و از دانشش استفاده می کردم.

الآن هم گوشه ای از حافظ نیست که از نظر من دور مانده باشد و فکر می کنم بر شعرهای حافظ تسلط کامل داشته باشم.

او همچنین درباره انتشار اولین سروده هایش اظهار کرده بود: اولین شعرهایم از سوی زنده یادان فریدون مشیری و نادر نادرپور در مجله های روشنفکر و سخن منتشر شدند.

من در هر شماره از این مجلات یک شعر داشتم.

بعد هم شعر گفتن من ادامه پیدا کرد و وضع طوری شد که همه ساعت های زندگی ام به شعر اختصاص پیدا کرد؛ ساعتی نبود که در حال خواندن، نوشتن یا تحقیق نباشم.

خائفی درباره شاعرانی که بر او تأثیر زیادی داشتند، گفته بود: غیر از حافظ که خیلی بر من تأثیر گذاشت، از خاقانی هم که غولی است در ادبیات، خیلی استفاده کردم.

عمرم را برای شعر صرف کردم و پشیمان هم نیستم.

تهی دستم، اما شاعرم.