سنت دیرینه ی روضه خوانی و روضه های معروف ابرکوه

مراسم و مجالس روضه خوانی اولین شکل و شیوه ی عزاداری در ابرکوه بوده که با حضور کاراکترها و آداب و رسوم خاصی که امروزه کمرنگ تر شده، - یک محقق ابرکوهی می گوید: مراسم و مجالس روضه خوانی اولین شکل و شیوه ی عزاداری در ابرکوه بوده که با حضور کاراکترها و آداب و رسوم خاصی که امروزه کمرنگ تر شده، برپا می شده است.

علی اکبر قیومی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا، در رابطه با آیین های روضه خوانی قدیم در ابرکوه اظهار می کند: در مجالس روضه قدیمی، عده ای روضه خوان (منبری) بودند که از روحانیون و علمای آن زمان محسوب می شدند ولی معمولا آخرین منبر مجلس روضه متعلق به عالم ترین روضه خوان بود که در اصطلاح آخوند خاتم (فردی که مجلس با منبر او به پایان می رسیده است)، نامیده می شد.

وی اضافه می کند: گروهی دیگر که به آن ها ذاکر اطلاق می شد، در جلو منبر ایستاده و به نوحه خوانی و شعرخوانی می پرداختند و عده ای هم برخی از اشعار را به صورت دسته جمعی و در حالت نشسته در کنار منبر زمزمه می کردند که به پامنبری معروف بودند.

این محقق ابرکوهی خاطرنشان می کند: از دیگر افرادی که در روضه خوانی های قدیم نقش حائز اهمیتی داشتند، چاووشی خوانان بودند که در بین منبرها و به صورت انفرادی از هر جای مجلس که نشسته بودند، چند بیت مختصر که معمولاً موضوع عاشورایی داشت را با آوازی مخصوص اجرا