لالایی ها مغفول مانده اند

لالایی ها مغفول مانده اند اما شاعران می توانند با معاصرسرایی به آن ها کمک کنند.

باید توجه بیشتری به لالایی های کهن مان داشته باشیم و با بازسرایی و نوسرایی به آن ها توجه کنیم.

- احمد اکبرپور می گوید: لالایی ها مغفول مانده اند اما شاعران می توانند با معاصرسرایی به آن ها کمک کنند.

باید توجه بیشتری به لالایی های کهن مان داشته باشیم و با بازسرایی و نوسرایی به آن ها توجه کنیم.

این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت وگو با ایسنا، درباره ضرورت حفظ لالایی ها اظهار کرد: لالایی ها ماجرای جالبی دارند و حفظ شان مهم است، زیرا تنها ادبیاتی هستند که خالق آن ها صرفا زنان هستند.

برخی می گویند صدای زنان ما در ادبیات فولکلور کمتر شنیده شده و از طرفی افسانه های بین زنان و مردها مشترک است.

لالایی مختص زنان است و همه خالقان آن زنان هستند.

لالایی کمک می کند تا بدانیم این طور نبوده که صدای زنان را در فولکلور و فرهنگ مان نشنویم.

او در ادامه گفت: خیلی مهم است که بتوانیم صدای زنان را حفظ کنیم؛ صدایی که در جاهای دیگر مردانه به نظر می رسد.

لالایی ها شامل آرزوها، مشکلات و غم و اندوه زنان هستند که برای بچه ها سروده شده و ریتم خاصی دارند.

لالایی ها کارکرد دوگانه ای دارند یعنی هم ارتباط مادر و کودک را حفظ می کرده و کمک می کرده اند بچه آرام بگیرد و هم زنان مسائل �