خاطره ای از رمضان در اسارت

نگهداری غذا به خصوص در آن فصل گرم مشکلات بهداشتی زیادی را به همراه داشت.

بعضی از بچه ها با خوردن غذایی که دست کم 15 ساعت در فضایی نامناسب قرار داشت به بیماری اسهال مبتلا می شدند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، آزاده سید محمدعلی بصری در خاطره ای از ماه رمضان در دوران اسارت روایت می کند: همه ما روزه می گرفتیم ولی عراقی ها اجازه نمی دادند غذای سحری نیمه شب توزیع شود، به همین دلیل تصمیم گرفتیم صبحانه را برای افطار و ناهار را برای سحر نگه داریم.

شام را هم قبل از سوت داخل باش می گرفتیم.

حالا با دو مشکل اساسی مواجه بودیم.

یکی اینکه ظرف کافی برای گرفتن غذای سه وعده نداشتیم؛ دیگر اینکه نمی دانستیم غذای افطار و سحرمان را چگونه نگهداری کنیم؛ باید فکری می کردیم.

در هر آسایشگاه 50 نفری پنج قصعه (ظرف مستطیلی شکل) برای غذا داشتیم با دو سطل کوچک و یک حبانه که از آنها برای ذخیره آب استفاده می کردیم.

حدود ساعت 9 صبح مسئولان غذا قصعه ها را بر می داشتند و برای گرفتن آش شوربا به آشپزخانه می رفتند.

وقتی بر می گشتند همه را در یک قصعه می ریختند و لای پتو می پیچیدند.

سر ظهر چهار قصعه دیگر را بر می داشتند و برای گرفتن ناهار به آشپزخانه می رفتند.

آشپزها برای هر 10 نفر یک بیل برنج در یک طرف قصعه و یک ملاقه خوروش در طرف دیگر آن می ریختند.