«پوروهاب» خیلی عکاس، خیلی شاعر

چهل و هفتمین برنامه شب شاعر ویژه بزرگداشت محمود پو وهاب برگزار می شود.

در راستای این برنامه سیدسعیدهاشمی نگاهی به اشعار پوروهاب داشته است.

- شما تا روستایی نباشید نمی توانید حس کنید که راه رفتن بزغاله شاد با راه رفتن حیوانات دیگر فرق دارد.

یا نمی توانید بفهمید که ممکن است نزدیک یک برکه، سنجاقکی بر شانه هایتان بنشیند.

یک شاعر روستایی به خصوص اگر شمالی باشد میداند که نشستن یک سنجاقک روی شانه اش، یک موهبت است.

یک شعر ازلی است.

یک قصیده ناب است.

پوروهاب مثل سپید رود جاری است.

راحت است.

خودش را اذیت نمی کند.

راحت شعر میگوید و البته این راحت سرودن به جز دارا بودن حس روستایی، نشان از مطالعه زیاد و عمیق پوروهاب در زمینه ادبیات دارد.

متاسفانه الان دیگر شاعران شعر کودک به خودشان زحمت نمی دهند و کتاب نمی خوانند.

همان غریزهی ابتدایی را که خداوند در وجودشان نهاده به کار میگیرند و شعر میگویند.

آن قدر میگویند تا آن غریزه به پایان برسد و دیگر چیزی نماند.

آن وقت دیگر حتی اگر شعر هم بخوانند فایده ندارد.

چون سرچشمه خشکیده.

پوروهاب بیشتر یک عکاس است تا شاعر.

او قدرت این را دارد که با دوربین ذوقش از زیباییهای خلقت عکس بگیرد و در آلبوم کتاب هایش به بچه ها نشان دهد.