وقتی پای فلسفه به فوتبال باز می شود/ فوتبال چون یک دین جدید است

فوتبال از مظاهر جهان جدید است و به تعبیر اهل فلسفه می توان آن را از عوارض ذاتی وجود جهان متجدد و جانشینی برای بعضی مناسک و مراسم که تجدد آنها را کنار گذاشته است، دانست.

گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو- سید مهدی حاجی آبادی؛ هر چیز که دلتان بخواهد در فوتبال پیدا می شود؛ زمین چمن شاید صلح آمیزترین رفتارها را در خود تجربه کند، شاید هم به میدان جنگی تمام عیار با چند کشته و زخمی تبدیل شود؛ یکسری معتقدند همیشه دست های کثیفی پشت پرده فوتبال دارند خراب کاری می کنند، برخی هم فکر می کنند فوتبال تجسم کامل آزادی و عدالت است.

جنگ و صلح، فساد و پاکی، لذت و درد، و دلباختگی و تنفر همگی در زمین فوتبال جمع اند.

اما نکته مهم این است که هرچه این تعارض ها بیشتر به چشم بیاید، این بازی بیشتر تماشایی می شود.

برخی معتقدند فوتبال فقط ورزش نیست، سیاست است، منازعه بر سر قدرت است، اعتراض و خشم و جنون است و فساد و هیجان و شهرت.

پیش از این فوتبالْ ورزشی مخصوص فرودستان تعریف می شد که طرف دارانش زاغه نشینانی پرخاشگرند و کاری جز فحش و تخریب بلد نیستند، اما در این سال ها، به لطفِ سرمایه گذاری های چند میلیارد دلاری و قراردادهای هنگفت رسانه ای، فوتبال دارد دنیای جدیدی را تجربه می کند: مهم تر، زیباتر و گاهی کثیف تر.