حمله به خصوصی سازی با چه منطقی؟

یادداشت/ علی سرزعیم - اقتصاددان امروزه حمله به تجربه خصوصی سازی در ایران نقل محافل و مجالس است.

طوری در این زمینه سخن گفته می شود که گویی شکست خورده بودن تجربه خصوصی سازی در ایران امری روشن و واضح است و انکار آن، انکار بدیهیات و منکر آن احتمالاً فردی غرض ورز است! واقعیت این است که تکرار یک ادعا به شکل پیوسته آن را از ادعای آزمون نشده به یک ادعای آزمون شده و اثبات شده تبدیل نمی کند.

لذا نباید تسلیم فضاسازی صورت گرفته شد و باید پیوسته روی ضرورت عرضه ادله در مورد یک ادعا نظیر شکست خورده بودن خصوصی سازی اصرار کرد.

آنچه که موجب شده تا این ادعا به یک واقعیت مسلم و غیرقابل چند و چون تبدیل شود چند واقعه مثل اعتراض کارگران کارخانه هپکو، نیشکر هفت تپه، گروه ملی فولاد اهواز است.

سوالی که به طور منطقی باید مطرح کرد این است که آیا می توان از روی چند نمونه حکمی را به کل یک جامعه بسط داد؟ آیا به سادگی می توان گفت که اینها مشتی نمونه خروار هستند؟ در میان فضاسازی رسانه ای آنچه گم می شود عقلانیت انتقادی و استدلال است و اتفاقاً مسئولیت همه افراد خیرخواه به طور عام و دانشگاهیان به عنوان مدافعان رسمی عقلانیت به طور خاص این است که دقیقاً در این مواقع به عرصه وارد شوند و نگذارند که القا و اقناع تبلیغی جای دلیل و استدلال منطقی را بگیرد.