نقد فیلم های جشنواره فجر 37 ترسیم سیمای چرک از ایرانِ بعد از جنگ و پناه بردن به یک فاحشه

«دروخونگاه» پر از دیالوگ ها و نماهای ضدجنگ و ضد المان های دهه 60 از جمله کمیته انقلاب است؛ آن هم در سالی که دیگر کمیته ای وجود ندارد! قهرمان فیلم پس از برملا شدن راز خانوادگی به یک فاحشه پناه می برد تا پس از 8 سال روی آرامش ببیند! - به گزارش خبرگزاری فارس، سجاد اسلامیان در یادداشتی بر فیلم درخونگاه نوشت: هشت سال است برای خانواده هر نوع بلایی را تحمل کرده است؛ با بدنی تکه پاره به خانه برگشته تا بهشت زهر را به بهشتی واقعی تبدیل کند، اما اهالی خانه به او خیانت کرده اند و دیگر خانه محل امن و آرامش نیست؛ بلکه خانه فاحشه ای محل آرامش و سکونش می شود؛ این تمام تصویری است که فیلم درخونگاه از ایران سال 70 به ما نشان می دهد.

فیلم داستان خانواده ای متلاشی است که اگرچه به نظر می رسد در انتظار دو پسر خانواده هستند، اما در واقع در انتظار آنها نیستند، اما یکی از این دو پسر بعد 8 سال از ژاپن برمی گردد و دیگری اسیر و مفقود الاثر جنگی است و ما هرگز او را نمی بینیم.

سیاوش اسعدی در این فیلم با ریزه کاری در طراحی صحنه سعی کرده است نشان بدهد که ایران پس از جنگ، خرابه ای بیش نیست؛ پر از حس ناامیدی، حس نامردی، درگیری با جریان های انقلابی و مذهبی و پر از مشکلات اقتصادی که همه اینها را نتیجه جنگ می داند.