نقد فیلم های جشنواره فجر 37 «درخونگاه»؛ داستان یک خطی از قهرمانی بازنده

«درخونگاه» پیشکشی به مسعود کیمیایی است و مانند فیلم های او، قهرمان دارد.

حتی اگر بازنده باشد اما ایراد اصلی، داستان یک خطی فیلم است.

- خبرگزاری فارس ـ گروه فرهنگ و هنر: پاییز 1370 است.

رضا (با بازی امین حیایی) پس از 8 سال از ژاپن برگشته.

او این سال ها تا سر حد مرگ کار کرده و پول جمع کرده تا به قول خودش وقتی برگشت، به جای رعیتی، اربابی کند، اما هیچ چیز آنطور که فکر می کند، نیست.

این همه داستان فیلم سینمایی درخونگاه به کارگردانی سیاوش اسعدی است؛ یعنی همان چیزی که در خلاصه داستانش هم آمده: ظهری می آید تا بسازد.

اگر نبازد.

قهرمانِ داستان یک بازنده است، بازنده ای که در غربت اگرچه از چنگ یاکوزاها جان سالم به در برده، اما در وطنش به خانواده خود باخته است.

این فیلم از سوی کارگردان به مسعود کیمیایی پیشکش شده است و شباهت هایی با فیلم های او دارد؛ به ویژه در دیالوگ ها و نمایش ارزش هایی مانند غیرت و رفاقت اما تکلیف درخونگاه با خودش مشخص نیست و در سکانس هایی به گونه های سوررئال و فانتزی نزدیک می شود؛ به ویژه سکانس هایی که به آسایشگاه بیماران روانی مربوط است.

روایت کارگردان گاهی بی جهت پیچیده می شود و بیننده زمان ها را گم می کند و نمی داند چه ساعتی از روز یا شب است؛ مانند سکانسی که رضا از خواب بیدار می شود و دنبال خواهرش به مسجد می رود.