شعرخوانی طنز بچه های قزوینی در بلندترین شب سال

در شب چله قزوین بچه ها در بین بزرگترها همه باهم به شوخی این شعر را زمزمه می کردند که «هر کی نیارد شب چَره، تو انبارش موش بچَره»، مادربزرگ خانواده با مهربانی تنقلاتی را به عنوان شب چره می آورد؛ - در شب چله قزوین بچه ها در بین بزرگترها همه باهم به شوخی این شعر را زمزمه می کردند که هر کی نیارد شب چَره، تو انبارش موش بچَره ، مادربزرگ خانواده با مهربانی تنقلاتی را به عنوان شب چره می آورد؛ پدربزرگ خانواده جواب شعر بچه ها را با این شعر می داد حاج خانم می آرَد شب چره، راندن مرغ و مادر برَه ؛ منظور از راندن مرغ و مادر برَه، کشمش است.

به گزارش ایسنا، آخرین لحظه های پاییزی پر از خش خش برگ های خداحافظی است، بیا تا در بلندترین فرصت شبانه از هزار رنگ پاییز به یکرنگی زمستان برسیم.

نفس های فصل پاییز به شمارش افتاده است تا این بار زمستان سفیدترین فصل خدا سایه حکومت خود را بر روی طبیعت بگشاید.

پیوند عجیبی میان شب آخر پاییز و روز اول زمستان است، پیوندی که مقارن می شود با شب یلدا، شبی که بلند است به بلندای شب یلدای ایرانی، شبی که به پشتوانه تمدنی چند هزارساله عجیب مهربان است و دل ها را گرم می کند.

شبی که رفته رفته سرمای سوزان آغاز می شود تا در سردترین فصل سال نشان دهد که در خواب زمستانی خویش فرونرفته و با نشان سرما به میهمانی آمده است.