داستان مرگی که زندگی می بخشد

​مرگ دست خداست و هیچ کس نمی داند کی و چطور پیمانه زندگی اش لبریز می شود؛ همه ما بعد از مرگ راهی خاکی می شویم که از آن زاده شدیم و اغلب بعد از مدتی مثل میلیون ها انسان دیگری که پا به این کره خاکی گذاشتند، - جوری فراموش می شویم که انگار از اول نبودیم.

به گزارش ایسنا، این داستان ولی برای عده ای متفاوت تر است؛ مرگ برخی به گونه ای است که جان را در کالبد عده ای دیگر محفوظ می کند؛ همین دور و بر ما افرادی هستند که به واسطه بیماری با مرگ دست و پنجه نرم می کنند ولی با دریافت اعضایی از بدن کسانی که عنوان مرگ مغزی را به یدک می کشند، شربت زندگی را نوشیده و فرصت دوباره برای حیات پیدا می کنند.

بله اهدا کنندگان عضو کسانی هستند که در مرگ شان، زندگی نهفته است و این نفس را بدون هیچ چشمداشتی به کالبد بیماران نیازمند می دمند.

تصمیم سخت اهدای عضو پدر یکی از اهداکنندگان البرزی می گوید: دخترم سال 92 به دلیل سکته مغزی به کما رفت.

بعد از سه روز دکترها از بازگشت او به دنیا قطع امید کردند و گفتند اگر می خواهم رضایت دهم تا دستگاه اکسیژنش را قطع کنند؛ باور این که جگر گوشه ام زندگی نباتی پیدا کرده و زنده با مرده اش فرقی ندارد سخت بود ولی چاره ای جز پذیرش واقعیت نداشتم.